Gücümüzün ve yapacaklarımızın sınırlı olduğunu bilmek insanı bilgeliğe ve haddini bilmeye götürmesi gerekirken bakıyoruz ki yine tüm bildiklerini unutur tüm enerjisini kontrolü dışındaki işlere veya şeylere vermeye başlar ki insan, işte o zaman hayal kırıkları oluşmaya başlar ve bundan da çevresini, kişileri ve şeyleri sorumlu tutarak bir anlamda kurban rolü oynamaya başlar…
Bir sürü kuram ve düşünce “yapabileceklerine ve değiştirebileceklerine odaklan” diyerek insanı başarılı olmaya itiyor. İnsanları, hayatı, havayı, çevreyi vs kontrol edemeyiz ama ne olduğunda ne yapabileceğimizi, nasıl hissedeceğimizi, nasıl davranacağımızı kontrol edebiliriz. İşte bu kontrol duygusu bize “hayatın efendisi” olmayı sağlayabilir.
Yaşamımızdaki tek kontrol edebileceğimiz şey kendi davranışlarımızı kontrol edebilmekse eğer, bizim de yapabileceğimizi tek şey kendimize odaklanmak ve bilgi ve becerilerimizi artırmaktır. Biz geliştikçe değişecek, gelişecek ve etkili olma potansiyelimizi artırmaya başlayacaktır.
Başkalarının bizi sevmesini, anlamasını, üzmemesini istemek, kırmamasını istemek bir niyet olsa bile gerçek değildir. Ama biz istersek kimse bizi üzemeyeceği gibi kimse bizi de biz istemeden mutlu da edemez.
Niyetlerimizle gerçekleri ayırt edebilmeyi öğrenebildiğimiz de hayatın kontrolünü ele alabiliriz ve kendimizi amaçlarımıza göre yönetmeyi öğrenebiliriz. Bunun sonucu olarak da başarı ve mutluluk denen kavramları biz yönetmeye başlarız.
Aslında kimse kurban ve aciz değildir. İnsan gerçeği yani, neleri kontrol edebileceğini öğrendiğinde - hayatı da istediği gibi yönetmeyi öğrenecektir. Birisinin yapabileceği bir şey herkes için de mümkün olabilir, yetenekleri, bilgileri ve kapasiteleri el verdiğinde. Ustalık ve başarı aslında kimsenin tekelinde olmayan bir olgudur.
Okullarda hayatı yönetmekle ilgili bir şey öğretilmediği gibi, hayatın kendisi de insana yaşamda gerekli olan çok şeyi öğretmemektedir. Bazı şanslı, sormayı ve sorgulamayı öğrenen bireyler diğerlerinden öne geçmeye başlamakta ve yaşamın kontrolünü ele almaya başlamaktadır.
Uçak kullanan, karmaşık formülleri öğrenen, ameliyat ve yamaç paraşütü yapan, dağların zirvesine çıkan, sayfalar dolusu kitap yazan insan ne yazık ki kendini yönetme de sıkıntı çekebiliyor eğer bireysel gelişimine önem vermezse. Dolayısıyla kim ve ne olursa olsun insan kendi hayatını daha ileri ve istenen seviyeye götürebilmek için neler kontrol edip edemeyeceğini, bunların arasındaki farkı ve kontrolü içinde en iyiye ulaşabilmek için sürekli öğrenmeye açık olması aynı zamanda insanın makûs talihini de değiştirebilecektir. Fark yaratan insan çok şey bilen değil, bildiklerini gerçekçi bir şekilde yaşama geçirebilen; sürekli öğrenmeye açık, iyimser ve mutlu insanlar olacaktır…