29.02.2016, 08:30
7229
Ekonominin Dört Güçlendiricisi: Bilim, Endüstri, Üniversite ve Siyaset
Bilimin ve siyasetin ekonomi üzerindeki etkisi şüphesiz çok önemlidir. Geçtiğimiz yüzyılda tanık olduğumuz teknolojik gelişmelerin üzerine, içinde bulunduğumuz yüzyılın başarılı araştırma geliştirme faaliyetleri de eklenince bilimin ekonomi üzerindeki etkisi daha da önemli hale gelmektedir. Üretkenliği ve karlılığı hedefleyen her endüstri kolunun en büyük araçlarından olan Ar-Ge faaliyetleri yeni ürün geliştirebilmek için gerekli yenilikleri hedeflerken bir yandan da mevcut ürün gruplarının kalite özelliklerini koruyarak daha da ucuza mal etmeyi amaçlamaktadır.
Tüm bu bilgilerin ışığında endüstri kollarının, akademik dünya ile yaptığı işbirliği oluşumları da göz ardı edilmemelidir. Böylesine bir işbirliği, üniversitelerdeki bilim insanlarının tecrübe ve bilgilerini endüstri alanına aktarmalarına ve endüstri alanlarının da bu bilim insanlarına yeni araştırmalar için olanak sağlamalarına uygun bir zemin oluşturacaktır. Bu ortak çalışmalar sonucunda şirket, elde edeceği teknolojik inovasyonlar ile yeni ürünler geliştirmeye olanak sağlarken mevcut ürünlerin de üretim maliyetlerini daha da aşağı rakamlara çekebilecektir. Ünlü Ekonomi Profesörü Edwin Mansfield (1990) Amerika’da yaptığı bir araştırma sonucunda, elektronikten bilişime, petrokimyadan ilaç sektörüne kadar birçok endüstri kolunun, akademik dünya ile yapılan ortak araştırmalar çerçevesinde son derece verimli sonuçlar alındığına dikkat çekmiştir. Endüstri ve üniversite işbirliği, neden sonuç bağlamında döngüsel bir yapıda incelenirse aşağıda gösterilen ilişki ağı oldukça açıklayıcı olacaktır. (Santoro ve Chakrabati, 1999) *
Bilindiği üzere, araştırma geliştirme faaliyetleri endüstri kuruluşları için maliyeti oldukça yüksek operasyonlardır. Şirket için yaşamsal önem arz eden ve maddi anlamda epeyce yüklü olan bu operasyonlar için devlet desteği kuşkusuz çok önemlidir. Bu siyasal destekler, direkt bir şekilde gerçekleştirilebileceği gibi dolaylı olarak da gerçekleştirilebilir. Mevcut patent yasalarının iyileştirilmesi ve yeni düzenlemeler, ulusal ya da uluslararası kuruluşlara sağlanacak vergi indirimleri, yeni üniversiteler kurulması ve mevcut üniversitelere sağlanacak Ar-Ge destekleri devletin sağlayabileceği olanakların başında gelmektedir. (Goolsbee, 1998)
Yukarıda sözü edilen tüm bu bağlantılar ve neden sonuç döngüleri, gerek mikro gerekse makro ölçülerde ekonominin büyümesine sebep olacak ilişkiler ağına dönüşmektedir. Ekonominin farklı dinamiklerini oluşturan bu dört farklı bileşen, uzun vadede tek bir amaca hizmet edecek ve ekonomik kalkınmanın hız kazanmasına imkan sağlayacaktır.
Kaynaklar:
Chakrabati, A. K. and Santoro, M.D. (1999). Why Collaborate? Exploring Industry’s Strategic
Objectives for Establishing Industry-University Technology Relationships. Conference: Management of Engineering and Technology, Technology and Innovation Management, PICMET '99. Portland International Conference on, Volume: 1.Stephan, P. (1996). The Economics of Science. Journal of Economic Literature, Volume 34, Issue 3, 1199-1235. Mansfield, E. (1990). Academic Research and Industrial Innovation. Research Policy,Volume 20, 1-12. Goolsbee, A. (1998). Does Government R&D Policy Mainly Benefit Scientists and Engineers? The American Economic Review, Vol. 88, No. 2, Papers and Proceedings of the Hundred and Tenth Annual Meeting of the American Economic Association. 298-302
Tüm bu bilgilerin ışığında endüstri kollarının, akademik dünya ile yaptığı işbirliği oluşumları da göz ardı edilmemelidir. Böylesine bir işbirliği, üniversitelerdeki bilim insanlarının tecrübe ve bilgilerini endüstri alanına aktarmalarına ve endüstri alanlarının da bu bilim insanlarına yeni araştırmalar için olanak sağlamalarına uygun bir zemin oluşturacaktır. Bu ortak çalışmalar sonucunda şirket, elde edeceği teknolojik inovasyonlar ile yeni ürünler geliştirmeye olanak sağlarken mevcut ürünlerin de üretim maliyetlerini daha da aşağı rakamlara çekebilecektir. Ünlü Ekonomi Profesörü Edwin Mansfield (1990) Amerika’da yaptığı bir araştırma sonucunda, elektronikten bilişime, petrokimyadan ilaç sektörüne kadar birçok endüstri kolunun, akademik dünya ile yapılan ortak araştırmalar çerçevesinde son derece verimli sonuçlar alındığına dikkat çekmiştir. Endüstri ve üniversite işbirliği, neden sonuç bağlamında döngüsel bir yapıda incelenirse aşağıda gösterilen ilişki ağı oldukça açıklayıcı olacaktır. (Santoro ve Chakrabati, 1999) *
Bilindiği üzere, araştırma geliştirme faaliyetleri endüstri kuruluşları için maliyeti oldukça yüksek operasyonlardır. Şirket için yaşamsal önem arz eden ve maddi anlamda epeyce yüklü olan bu operasyonlar için devlet desteği kuşkusuz çok önemlidir. Bu siyasal destekler, direkt bir şekilde gerçekleştirilebileceği gibi dolaylı olarak da gerçekleştirilebilir. Mevcut patent yasalarının iyileştirilmesi ve yeni düzenlemeler, ulusal ya da uluslararası kuruluşlara sağlanacak vergi indirimleri, yeni üniversiteler kurulması ve mevcut üniversitelere sağlanacak Ar-Ge destekleri devletin sağlayabileceği olanakların başında gelmektedir. (Goolsbee, 1998)
Yukarıda sözü edilen tüm bu bağlantılar ve neden sonuç döngüleri, gerek mikro gerekse makro ölçülerde ekonominin büyümesine sebep olacak ilişkiler ağına dönüşmektedir. Ekonominin farklı dinamiklerini oluşturan bu dört farklı bileşen, uzun vadede tek bir amaca hizmet edecek ve ekonomik kalkınmanın hız kazanmasına imkan sağlayacaktır.
Kaynaklar:
Chakrabati, A. K. and Santoro, M.D. (1999). Why Collaborate? Exploring Industry’s Strategic
Objectives for Establishing Industry-University Technology Relationships. Conference: Management of Engineering and Technology, Technology and Innovation Management, PICMET '99. Portland International Conference on, Volume: 1.Stephan, P. (1996). The Economics of Science. Journal of Economic Literature, Volume 34, Issue 3, 1199-1235. Mansfield, E. (1990). Academic Research and Industrial Innovation. Research Policy,Volume 20, 1-12. Goolsbee, A. (1998). Does Government R&D Policy Mainly Benefit Scientists and Engineers? The American Economic Review, Vol. 88, No. 2, Papers and Proceedings of the Hundred and Tenth Annual Meeting of the American Economic Association. 298-302
